W 1617 r., w Châtillon les Dombes, małej wiosce w pobliżu Maçon, we Francji św. Wincenty a Paulo założył pierwsze bractwa, nazwane potem stowarzyszeniami miłosierdzia. W pewną niedzielę sierpniową podczas kazania Wincenty a Pulo zachęcił swych parafian do zorganizowania pomocy pewnej wielodzietnej rodzinie, ubogiej i chorej. Liczni parafianie, zwłaszcza kobiety, poszli udzielić pomocy tej rodzinie, ale ich wielkoduszność nie była zbyt skuteczna z powodu braku metody. Wincenty a Paulo zorganizował wówczas tę pomoc miłosierdzia. W ten sposób powstał zalążek pierwszego bractwa miłosierdzia, z którego później, również w innych regionach Francji, wyłoniła się wielka liczba podobnych grup. Działo się to jeszcze za życia św. Wincentego. Bractwa organizowane zwłaszcza przez misjonarzy i siostry miłosierdzia mnożą się najpierw na terenie całej Francji, potem, od 1634 r. we Włoszech, a od 1651 r. w Polsce. Św. Wincenty był pierwszym, który znalazł dla świeckich kobiet szczególne miejsce w Kościele, wyznaczył im aktywną rolę społeczną, i to w duchu solidarności z potrzebującymi. Św. Ludwika de Marillac była najbliższą współpracowniczką i duchem ożywiającym bractwa miłosierdzia.
AIC, Międzynarodowe Stowarzyszenie Bractw Miłosierdzia wywodzi się właśnie ze wspomnianych bractw. AIC stało się międzynarodowe niemalże od początków, dlatego że św. Wincenty nalegał na to, co stawało się rzeczywistością, by takie grupy organizować we Włoszech i w Polsce, a z biegiem lat powstawały w bardzo wielu innych krajach.
Działalność
Członkowie bractw miłosierdzia rozpoczynali działalność od wizyt w domach, ale później zdając sobie sprawę z różnorodności potrzeb ubogich, św. Wincenty zachęcał bractwa do opracowywania różnych projektów dotyczących opieki nad sierotami, więźniami i chorymi w szpitalach.
Z upływem lat i wieków przewodnicząca bractw na terenie Francji była nią równocześnie na poziomie międzynarodowym a stowarzyszenia członkowskie, autonomiczne, gdy chodzi o typ i formy działalności, rejestrowano w centrum w Paryżu, przy ul. de Sèvres. Wszystkie były ściśle związane z centralą poprzez wspólną duchowość, która je ożywiała.
W 1791 r. po raz pierwszy została wybrana rada oraz przewodnicząca międzynarodowa, natomiast stowarzyszenia narodowe zgrupowały się również na poziomie międzynarodowym pod nazwą: Międzynarodowe Stowarzyszenie Bractw Miłosierdzia, założone przez św. Wincentego a Paulo. Hasłem i wyzwaniem stowarzyszenia jest następujące zdanie:Działać razem przeciw różnym formom i przyczynom ubóstwa.
AIC dzisiaj. Wizja, duch i cele
AIC jest organizacją międzynarodową, pozarządową, w zasadzie żeńską, zorganizowaną na poziomie światowym. Gromadzi ona blisko 100.000 wolontariuszy w ponad 55 krajach na czterech kontynentach. AIC skupia energię i pracuje nad wzrostem współodpowiedzialności społecznej wokół jednego oryginalnego projektu, inspirowanego nauczaniem św. Wincentego a Paulo a zakorzenionym w rzeczywistości danego miejsca. W tym projekcie ludzie pozbawieni środków do życia i ci, którzy znaleźli się na marginesie społecznym uczestniczą w pracach dotyczących własnego powrotu do życia społecznego.
Podstawowy projekt organizacji:
być siłą przemieniającą, która mierzy się z różnymi rodzajami ubóstwa w społeczeństwie Projekt ma wiele aspektów i celów: – Walczyć przeciwko wszystkim formom ubóstwa, niesprawiedliwości i społecznego wykluczenia poprzez działalność, która uprzywilejowuje solidarność i wzajemną bliskość społeczną na danym terenie. – Podtrzymywać, rozpowszechniać i pielęgnować duchowość wincentyńską oraz bezpośredni kontakt z ubogimi, tak poprzez wizyty w ich domach, jak poprzez każdą inną formę działalności. – Włączać się, w całym świecie, w proces promocji i popierania równouprawnienia społecznego, szczególnie kobiet. – Wzmacniać uczestnictwo ubogich w tym celu, aby sami włączali się aktywnie we własny rozwój jak i rozkwit wspólnoty, do której należą. – Wzmacniać więzi we wzajemnej współpracy, szczególnie z Rodziną Wincentyńską i rozwijać wymianę doświadczeń na wszystkich poziomach. – Podejmować działania polityczne, które miałyby na celu dokonywanie zmian zastanej rzeczywistości. Pogłębiać zarazem świadomość współodpowiedzialności wszystkich, którzy w tej działalności biorą udział, począwszy od zarządu i członków organizmów międzynarodowych, aż do ekip, które są na miejscu, a także samych ubogich.
AIC pełni określoną rolę i podejmuje konkretne zadania:
– Jest rzeczywiście obecna na danym terenie. Ekipy utworzone wyłącznie z wolontariuszy, którzy są na miejscu, odpowiadają na potrzeby ubogich w łonie wspólnot, do których należą. Te ekipy podejmują projekty dobrze zakorzenione w rzeczywistości miejscowej. Pozwalają one najbardziej ubogim wypracować ich własne projekty.
– Ożywia wrażliwość społeczną oraz opinii publicznej na dotkliwe problemy wykluczenia społecznego. Dokonuje się to poprzez wyzwania przedstawiane miejscowym władzom a także organizmom narodowym i międzynarodowym, cywilnym i kościelnym, dotyczące gwałcenia praw ludzkich, potrzeb i aspiracji ludzi wykluczonych, kobiet oraz rodziny.
– Formuje wolontariuszy do życia i działalności w duchu św. Wincentego a Paulo.
– Rozwija kompetencje wolontariuszy kładąc nacisk na wielowymiarowość przyczyn i skutków ubóstwa, promuje uczestnictwo i partnerstwo ludzi, którzy korzystają z pomocy; przygotowuje ich do współodpowiedzialności społecznej i pracy z innymi.
Obecność AIC w organizmach międzynarodowych
Członkowie AIC mają świadomość wagi własnej reprezentatywności (100.000 wolontariuszy) oraz doświadczenia w dziedzinie walki z ubóstwem. Są zatem aktywni w następujących organizmach międzynarodowych: UNESCO, ECOSOC (Rada Ekonomiczna i Społeczna Narodów Zjednoczonych), Rada Europy, Konferencja OIC (Międzynarodowe Organizacje Katolickie), EAPN (Europejska Sieć Walki Przeciwko Ubóstwu), Crescendo (Europejska sieć troski o humanistyczny i chrześcijańskie styl starzenia się).
Przedstawiciele AIC podejmują ważną misję przekazywania własnego podstawowego doświadczenia organizmom międzynarodowym. Informują też rzesze członów AIC o wielkich priorytetowych tematach dotyczących walki z różnymi postaciami ubóstwa i jego przyczynami. W imieniu AIC jego reprezentanci wpływają na formułowanie w międzynarodowej polityce społecznej jej pierwszorzędnego celu, tzn. wspomagania najbardziej ubogich, a zwłaszcza kobiet wykluczonych.
Prace apostolskie, działalność i projekty stowarzyszeń AIC w świecie:
- 8976 projektów towarzyszenia osobom potrzebującym;
- 2493 projekty odbudowy więzi społecznych;
- 2460 projektów rozwoju wspólnot;
- 1841 projektów współdziałania z osobami w podeszłym wieku;
- 1694 projekty promocji kobiety;
- 969 projektów poprawy warunków zdrowotnych;
- 921 projektów solidarnego przyjęcia do życia w społeczności;
- 527 projektów związanych z wykształceniem i wychowaniem;
- 443 projekty dotyczące ludzi migrujących z kraju do kraju;
- 429 projektów zaopatrzenia w środki do życia oraz żywienia ludzi;
- 427 projektów dotyczących wyzyskiwania dobrych warunków produkcyjnych i tworzenia dochodów;
- uczestniczenie w projektach wspólnych całej Rodziny Wincentyńskiej dotyczących walki z głodem i malarią.
We wszystkich wymienionych projektach AIC angażuje się w przekazywanie wartości ewangelicznych w duchu św. Wincentego a Paulo, dzięki bliskości z najbardziej ubogimi. Szuka również sposobów, by dawać widoczne świadectwo miłości Chrystusa do ubogich i czynić bardziej przekonywującym Boży plan rozwoju i zbawienia do człowieka.
1. Liczba członków AIC
Około 100.000.
2. Kraje, w których istnieje AIC
Afryka i Madagaskar: Burundi, Kamerun, Czad, Madagaskar, Ethiopia, Mozambik, Nigeria, RD Kongo, Republika Południowej Afryki,
Ameryka Łacińska: Argentyna, Boliwia, Brazylia, Chile, Kolumbia, Kostaryka, Kuba, Curaçao, Dominikana, San Salwador, Ekwador, Gwatemala, Gujana, Haiti, Honduras, Meksyk, Nikaragua, Panama, Paragwaj, Peru, Porto Rico, Wenezuela,
Azja: Kambodża, India, Indonezja, Japonia, Laos, Filipiny, Tajwan, Tajlandia, Wietnam,
Stany Zjednoczone Ameryki Północnej,
Europa, Bliski Wschód: Belgia, Egipt, Francja, Niemcy, Irlandia, Włochy, Hiszpania, Liban, Polska, Portugalia, Słowacja, Syria, Szwajcaria, Ukraina, Wielka Brytania.
